Na 6 zondagen komen we in de Stille Week, en gaan we naar de kern, het hart: Pasen. Het kantelpunt in het leven, waarbij het woord ‘opstaan’ als keerpunt een grote rol speelt.
Deze zondag lezen we Lucas 15 vers 11–32, de gelijkenis van (wat we zijn gaan noemen) ‘De verloren zoon’. ‘Iemand had twee zonen’, begint het verhaal.
Het is in de verhalen van de bijbel een terugkerend thema: de twee broers, de oudste en de jongste, met alle spanningen die er tussen die twee zijn.
De jongste trekt weg en gaat de wijde wereld in. Hij raakt aan lager wal. Op het dieptepunt zegt hij (vers 18): ‘Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan’. Er is sprake van opstaan.
Opstanding. We komen in de buurt van Pasen. Maar hoe zit het nou eigenlijk? De jongste, een trekvogel, de oudste een huismus. Wie van de twee is er verloren?
Moeten we het zo zwart-wit lezen? Kunnen de twee broers bij elkaar gebracht worden? Wat is daarvoor nodig? Hoe zit het met ons? Wat wil het verhaal ons leren?
Ouderling: Else van Setten
Lector: Hanneke Luiten
Organist: Michiel Vanhoecke
1e Collecte:
voor de diaconie over te maken op: NL51RABO0303918276 tnv Diaconie
2e Collecte:
voor het onderhoud van gebouwen en terreinen: NL91RABO0303919981 tnv P.G. Schaarsbergen
