ONDER DE GROND STOPPEN
Op deze twee-na-laatste zondag van het kerkelijk jaar wordt de gelijkenis van de Talenten gelezen, uit Mattheüs 25: 14-30. In dit najaarstij, vlak voordat we
in de Adventsweken gaan uitzien naar de komst van de Messias, lezen we over een ‘mens’ (iemand, de
Mensenzoon?) die naar een ver land is gereisd. Bij het vertellen hiervan heeft Jezus zich ingeleefd in het
afwezigheidsgevoel, een soort godverlatenheid, dat bij veel mensen leeft. Daar beginnen we ook in de dienst mee, in het Kyrië-gebed. Het drukt op ons, temeer
onder alle afschuwelijke spanningen van de wereld, dat we ons verlaten voelen, dat we er met een
heel klein cluppie alleen voor staan. Als er een h/Heer is, dan is ‘ie in geen velden of wegen te zien.
En dat wat Hem toebehoort, heeft Hij in de handen van zijn dienaren gelegd. Wát een enorm vertrouwen stelt Hij in hen! Zijn we het waard, zijn we in staat om
er iets mee te doen? Vanuit die vragen staan we stil bij wat die talenten zijn. Tenslotte die man, die uit een verkeerd beeld van zijn heer, zijn talent diep in de grond gestopt heeft. Is dat
herkenbaar in onze context? Al met al belooft het een spannende confrontatie te worden.
Ouderling van dienst: Hennie Beijer
Lector: Aletta Knegtering
Organist: Michiel Vanhoecke
1e Collecte:
voor de diaconie over te maken op: NL51RABO0303918276 tnv Diaconie
2e Collecte:
voor de kerk en het onderhoud etc: NL91RABO0303919981 tnv P.G. Schaarsbergen
