Op donderdag 24 april is bij de Dorpskerk door Jeroen van Roekel, directeur van het Schaarsbergs Mountainbike Museum het Watertap-bordje onthuld en de waterkraan in gebruik genomen. Na enkele woorden door ds. Theo Pieter de Jong over wat de kerk en water met elkaar te maken hebben en waarom de Dorpskerk gemeenschap er voor gekozen heeft om wandelaars, racefietsers en mountainbikers van dienst te zijn met een waterkraan onthulde Jeroen van Roekel het bordje en vulden zij samen de eerste bidon. Na een gezellig samenzijn met koffie en thee, broodjes en appeltaart ging ieder weer zijns weegs. Er zullen niet veel dorpen zijn waar Dorpskerk en Mountainbike-museum gezamenlijk een bidon laten bedrukken…! Wie graag in het bezit wil komen van een dergelijke unieke bidon; welkom in museum en/of Dorpskerk… En wie benieuwd is naar waarom een Dorpskerk zich druk zou maken om gratis water voor dorstige mensen:
Geachte aanwezigen!
Waarom zou je als Dorpskerk zomaar je buitenkraan, kosteloos, ter beschikking stellen aan alle dorstigen, aan iedereen die voorbij komt? Nou, water, dat is iets, waar wij in de kerk wel wat mee hebben… In het afgelopen weekend was de Paasnacht. De meest bijzondere nacht van het jaar, in de kerk. We waren stil, het was donker, en er brandden een paar kaarsen… En steeds weer lazen we een stukje uit de Bijbel. Al die Bijbelstukjes gingen over water. Over het water, ‘in den beginne’, waaruit God de aarde tevoorschijn riep. En dat water, waar het slavenvolk door heen trok; het Joodse volk, met Mozes, door de Rode Zee. En later, Jezus, hoe Hij in de Jordaan gedoopt werd, kopje onder, maar ook hoe Hij later zei dat ieder van ons een bron van stromend, fris, helder, levend water kan zijn. Jij, de dorst van anderen lessend… En hoe Hij Zelf aan dat kruis op Goede Vrijdag, vorige week, riep: ‘Ik heb dorst!’ Heel wat Bijbelverhalen hebben met Water en met Waterputten te maken. Heel wat Dorpskerkjes liggen vanouds ook naast de waterput van het dorp. Dat is niet toevallig. Kerk en water, die twee gaan goed samen. Strikt genomen is ook de enige manier waarop je lid kunt worden van een kerk: via water. Het water van de doop. En nu… nu heeft deze Dorpskerk dus ook een waterpunt. Geen waterput, maar een waterpunt. Een tap. Een kraan, waar ieder die wil z’n dorst mag lessen, sterker nog: een hele bidon mag vullen. Gratis en voor niets. Het is prachtig om te zien hoe Jezus volstrekt solidair is met met mensen die dorst hebben. Hij zegt zélfs dat als je iemand die dorst heeft een beker koud water geeft, dat je dat dan ‘aan Hem gedaan hebt’. Wij kunnen in de kerk dus wel tot Jezus bidden en Hem eren, maar als we daarbij géén oog hebben voor dorstige mensen hier op de stoep, dan is al ons bidden niet heel geloofwaardig… We zingen en bidden dus, én geven graag water aan wie dorst heeft. Jeroen, we zijn superblij dat je direct enthousiast was toen ik je namens de Dorpskerk vroeg of jij ons zou willen vereren door dit Waterpunt officieel te openen en in gebruik te nemen… Ik heb je leren kennen als een gedreven man met het hart op de goede plaats. Je hobby is je werk geworden en je passie voor wat je doet is werkelijk aanstekelijk. Als racefietser zou ik bijna overstappen op een mountainbike… 😉 Maar vandaag niet. Want vandaag heffen we niet het glas maar de bidon, en drinken we fris, helder water… Vanuit de Dorpskerk spreken we de wens uit dat ieder mens die hier zijn of haar dorst lest, niet alleen even tot rust komt, maar zich ook gezien en geliefd weet. In de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.